در بهائیت دوازده اصل و تعلیم اجتماعی وجود داره که یکی از پر طرفدارترین آنها "وحدت عالم انسانی" نام داره. وحدت عالم انسانی، به معنی اتحاد واقعی و تساوی انسان‌ها از نظر حقوق روحانی، اجتماعی، فردی و مدنی است.
بهائیان ادعا می کنن که این اصل هدف اصلی آنهاست و دیگر اصول و تعالیم همچون قمری دور این شمس می گردند
اما نکته مهم اینجاست:
حسینعلی نوری بهاءالله در کتاب بدیع، صفحه ی 140 می نوسید :
«الیوم هر نفسی بر احدی از معرضین من اعلاهم او من ادناهم ذکر انسانیت نماید، از جمیع فیوضات رحمانی محروم است تا چه رسد که بخواهد از برای آن نفوس اثبات رتبه و مقام نماید»! دقت کنید که جناب بهاءالله چطور غیر بهائیان را از دایره انسانیت خارج می داند، بلکه به فتوای ایشان هرکس که آنها را آدم بداند، او نیز از جمیع فیوضات رحمانی محروم است.
حال با علم به این گفته جناب بهاء الله که هر کسی که بهائی نیست، انسان نیست! و هر عقل سلیمی به این موضوع اقرار می کنه که این عقیده و سخن با شعار حقیقی وحدت عالم انسانی اختلاف کامل داره، چرا عده ای غیر بهائی گریبان چاک می کنن و فریاد کشان از حقانیت این فرقه حمایت می کنن؟!! فرقه ای که حتی آنها رو انسان هم نمی دونه؟!